Ներկայ մենագրութեան մէջ առաջադրել է «Սասունցի Դաւիթ» էպոսի ժողովրդայնութեան պորբլեմը իբրև էպոսագիտութեան գլխաւորագոյն պրոբլեմ և փորձ կատարւել մանրակրկիտ քննութեան ենթարկել այն: Երեք մասից բաղկացած այս աշխատութեան առաջին մասում լուսաբանւում է էպոսի առաաջաւոր գաղափարախօսութիւնը, երկրորդում՝ գեղարւեստական կատարելութիւնը, իսկ երրորդում՝ արտայայտչական միջոցները: