Ներկայ մենագրութեան մէջ առաջադրել է «Սասունցի Դաւիթ» էպոսի ժողովրդայնութեան պորբլեմը իբրև էպոսագիտութեան գլխաւորագոյն պրոբլեմ և փորձ կատարւել մանրակրկիտ քննութեան ենթարկել այն: Երեք մասից բաղկացած այս աշխատութեան առաջին մասում լուսաբանւում է էպոսի առաաջաւոր գաղափարախօսութիւնը, երկրորդում՝ գեղարւեստական կատարելութիւնը, իսկ երրորդում՝ արտայայտչական միջոցները:
«Սասնայ ծռեր» ժողովրդական վէպի գ հատորն ամփոփում է հնագիտութեան և ազգագրութեան ինստիտուտի բանահիւսական նպատակային արշաւախմբի կողմից 1971-1973 թթ. գրառւած վէպի Մոկաց և Մշտ տարբերակներից 14 նորայայտ պատում: Հատորն ունի նախաբան, ինչպէս նաև վիպասացների մասին կենսագրական տւեալներ: