Աշխատութեան մէջ պատմական ու գրական հայեցակէտով քննւում են միջնադարեան հայկական պոէմի տարբեր տիպերը, տարբերւում և բնութագրւում է ժանրը, ընդգծւում է 11-րդ-12-րդ դարերի բանաստեղծների (յատկապէս Նէրսես Շնորհալու) դերը ժանրի ձևաւորման և զարգացման գործում:
Հայ մեծանուն բանաստեղծ Յովհաննէս Շիրազի այս հատընտիրը ներառում է նրա լաւագոյն բանաստեղծութիւնները եւ «Անքաւելի մեղքը», «Բիբլիական», «Սիամանթօ եւ Խջեզարէ» պոէմները
Յովհաննէս Թումանեանի պոէմներն առաջին անգամ ամբողջութեամբ լոյս են տեսնում առանձին գրքով: Արտատպւած են Թումանեանի «Երկերի լիակատար ժողովածուի» ակադեմիական երկրորդ հրատարակութիւնից (III հատոր, 1989 թ. եւ IV հատոր, 1991 թ.):