Գրքում ընդգրկւած են գրողի առաւել նշանակալից գործերից երկուսը՝ «Հազարաթև կռունկը» և «Ձիւնոտ երկիրը» վիպակները: Հաւատարիմ ճապոնական դասական գրականութեան աւանդութներին, հեղինակը ներկայացնում է գեղեցիկ ճապոնական պատկերացումը՝ մի դէպքում պատկերւելով թէյի ազգային հինաւուրց ծէսի ներքին բովանդակութիւնը, միւս դէպքում ձիւնը, ճերմակութիւնը որպէս մաքրութեան խորհրդանիշը: Կառուցւած լինելով պարզ սիւժեների վրայ, այդ ստեղծագործութիւնները գովերգում են գեղեցիկն ու մարդկայնութիւնը: