Սուրբ գիրքը ուսումնասիրական անսպառ աղբիւր է գիտական ամենատարբեր բնագաւառների՝ աստւածաբանութեան, պատմութեան, աղբիւրագիտութեան, աշխարհագրութեան համար. Այն ունի նաև գեղարւեստական մեծ արժէք:
Աստւածաշունչը հսկայական նիւթ է մատուցում լեզւական քննութիւններ կատարելու:
Մենագրութեան առաջին գլուխը նվիրւած է աստւածաշնչի հայերէն թարգմանութեանը, այդ թարգմանութեան հետ կապւած հարցերին, աստւածաշնչի կառուցւածքին, իսկ երկրորդ գլուխը՝ աստւածաշնչեան յատուկ անունների ուղղագրութեանը, տառադարձութեանը, հոլովման և հոգնակիակազմութեան դրսևորումներին:
Գիրքը նախատեսւած է բանասիրութեան, աստւածաբանութեան, պատմութեան ֆակուլտետների ուսանողների, ուսուցիչների և ընդհանրապէս մասնագէտ ընթերցողների համար: