Աստւածաշնչի և հայոց սուրբ անվանց բառարան (ըստ v-xx դդ. Հայ բանաստեղծութեան) Երևանի պետ. Համալս.-Եր.: Երևանի համալս. Հրատ.,2001 թ., 576 էջ: Բառարանը ընդգրկում է V-XX դարերի բանաստեղծութեան մեջ(ներառեալ արևմտահայ և սփիւռքահա) գորղաղւաղ բոլոր յատուկ նուները, որոնք հանդիպում են ԱՍտուծաշնչի , ինչպէս նաև հայ սրբերի և նրանց հետ կապւած սրբավայրերի անունները, տալիս դրանց համակողմանի քննութիւնը՝ լեզւական-ստուկաբանական, պատմաաշխարհագրական, ոճական-իմաստային և այլն: Բոլոր անուները տրւում են բանաստեղծական առումով:
Սուրբ գիրքը ուսումնասիրական անսպառ աղբիւր է գիտական ամենատարբեր բնագաւառների՝ աստւածաբանութեան, պատմութեան, աղբիւրագիտութեան, աշխարհագրութեան համար. Այն ունի նաև գեղարւեստական մեծ արժէք:
Աստւածաշունչը հսկայական նիւթ է մատուցում լեզւական քննութիւններ կատարելու:
Մենագրութեան առաջին գլուխը նվիրւած է աստւածաշնչի հայերէն թարգմանութեանը, այդ թարգմանութեան հետ կապւած հարցերին, աստւածաշնչի կառուցւածքին, իսկ երկրորդ գլուխը՝ աստւածաշնչեան յատուկ անունների ուղղագրութեանը, տառադարձութեանը, հոլովման և հոգնակիակազմութեան դրսևորումներին:
Գիրքը նախատեսւած է բանասիրութեան, աստւածաբանութեան, պատմութեան ֆակուլտետների ուսանողների, ուսուցիչների և ընդհանրապէս մասնագէտ ընթերցողների համար: