Գիրքն ամփոփում է երկրաշարժի ժամանակ իրենց զաւակներին կորցրած լենինականցի մի խումբ մայրերի պատմածը՝ զարհուրելի այն օրերի, անւերադարց կորուստների մասին: Համաժողովրդական ողբերգութիւնից առանձին դրւագ է սա, վշտի անհատականացւած արտահայտութեան, որը սակայն շոշափելիօրէն ցոյց է տալիս, թէ ինչ է կատարւել մեզ հետ: