Ինչ պէտքէ անելգեղեցիկ գեղեցիկ ու տպաւորիչ խօսելու և շարադրելու համար, ինչ միջոցներ կան մայրենի լեզւին աւելի լաւտ տիրապետել ու դժւարին ճանապարհին: Այս հարցերի մասին է պատմում հեղիակը պատանի ընթերցողին հասցեագրւած իր զրոյցներում:
Սոյն աշխատութիւնը նւիրւած է Հ. Սահեանի և Վ. Դաւթեանի ստեղծագործութիւնների լեզւական մշակոյթի ու ոճական առանձնայատկութիւնների լեզւական մշակոյթի ու ոճական առանձնայատկութիւնների քննութեանը: Ուսումնասիրութեան առաջին մասում փորձ է արւում լուծելու Հ.Սահեանի խօսքի բանաստեղծականութեան և բանաստեղծական մեղեդայնութեան լեզւական տարրերը, հնագիտութիւնը՝ իր բազմազան ու բազմաձև դրսևորումների մէջ, բնանկարի լեզւական հիւսւածքը և հարակից այլ հարցեր: Երկրորդ մասում վերլուծւում են Վ. Դաւթեանի պատմական ասքապատումների խօսքարւեստի առաւել կարևոր մի քանի դրսեւորումներ:
Գիրքը կարող է օգտակար լինել բանասիրական ֆակուլտետների ուսանողութեան , ուսուցչութեան և նրանց համար, ովքեր զբաղւում են ժամանակակից հայ չափածոյի լեզւական արւեստի, այլև տեղաչափութեան խնդիրներով: