Այս վէպը նւիրւած է եղեռնից փրկւած բեկորներին, որոնք վերադարձան Կիլիկիա՝ հայկական ինքնավար պետականութիւն ստեղծելու յոյսով ու խաբւեցին ևրոպական դիւանագիտութիւնից, ապա 1921 թւականին հերոսական կռիւ մղելով թշնամու դէմ, ապաստան գտան մերձաւոր Արևելքի հիւրընկալ ժողովուրդների մօտ:
Վէպը պատկերում է Զէյթունի վերջին հերոսամարտը: