Ներկայ աշխատութեան I և II հատորներում առաջին անգամ սիստեմատիկ կերպով շարադրւում է հայ փիլիսոփայական մտքի պատմութիւնը հասցւում է մինչև 18-րդ դարը ներառեալ: I հատորում այդ պատմութիւնը հասցւում է մինչև 9-րդ դարը: Հեղինակը հիմնական ուշադրութիւնը դարձրել է պրոգրեսիւ ուղղութեան ներկայացուցիչների ուսմունքների վերհանման ու քննադատական վերլուծման վրայ: Շարունակելով նոյն գիծը, նաև II հատորում, հեղինակը միաժամանակ հանգամանօրէն պարզաբանում է հայ տեսական մտքի զարգացման առանձնայատկութիւնները: Փիլիսոփայութեան պատմութիւնը դիտելով որպէս դասակարգերի պայքարի պատմութիւն՝ թեորիայի բնագաւառում, որպէս մատերաիլիզմի և իդեալիզմի կռւի պատմութիւն, հեղինակը այն սերտօրէն կապում է հայ ժողովրդի ընդհանուր, յատկապէս հոգևոր կուլտուրայի պատմութեան հետ:
Ընթերցողի ուշադրութեանը ներկայացւող սոյն աշխատութիւնը կարող է օգտակար լինել բոլոր նրանց համար, ովքեր զբաղւում են հայ կուլտուրայի ուսումնասիրութեամբ և կամ թէ ցանկանում են ծանօթանալ դրա հետ: