Մենագրութիւնը նւիրւած է Յակոբ Յակոբեանի կեանքի,ստեղծագործաութեան համակողմանի ուսումնասիրութեանը:
Հեղինակը մի շարք նարայայտ արխիւային նիւթերի հիման վրայ լուսաբանում է հայ պրոլետական գրականութեան սկզբնաւորման և զարգացման ընթացքը, առանձնահատկութիւնները. Նորարարական բնոյթը,նրա հիմնադիր Յ.Յակոբեանի գրական ուսումնասիրութեան ուղին, գեղագիտական հայացքները,գեղարւեստական մեթոդը , ստեղծագործական «Լաբորատորիան» (վարպետութեան հարցեր):Աշխատութեան մէջ գնահատւում են ոչ միայն Յակոբեանի պոէզիան,այլև արձակ էջերը (պատմւածքներ,ակնարկներ,հուղագրութիւններ,հրապարակախօսութիւն) և նրան վերաբերւող գրականութիւնը: