«Խայամ-Նամէ» այսպէս է խորագրել Գևորգ Խաչատուրն իր ընդւզումի նոր մատեանը, որը լի է ցաւոտ ու պատւախնդիր սուր հարցադրումներով, որոնք ուղեկցել են նրան՝ իր ստեղծագործական ողջ տարիների ընթացքում: Մշտապես գործող հրաբխային այդ հարցադրումները տարաբնոյթ են և առաւել , քան խորքային որոնց պատասխանները ստանալու ակնկալիքով հեղինակը նպատակահարմար չի գտել դիմել ոչ Աստծուն, ոչ Օրենսդրին, ոչ էլ աշխարհի այս կամ այն Տիրակալին, այլ բացառիկ մարդ-Աստծուն Օմար Խաեամին, որն իր ապրած ժամանակի հեռավորութիւնից ընկալելով մեր օրերի ամենաըմբոստ ու ամենակրքոտ բանաստեղծի խռուահոյզ հարցերի սուր շեշտադրումների ուղղւածութիւնը, իսկը բազմագիտակ մարգարեի իմաստուն խորաթափանցութեամբ ու սրտացաւ բարեխղճութեամբ է պատասխանում դրանց, որոնց հետ հեղինակը միանգամայն լիահոժար է ու բավարարված:
«Խայամ-Նամէ»-ն պոեմ է ռուբայիներով, յուրահատուկ մի երկխոսութիւն հանճարի հետ և շռնդալից գովերգ իր գրական Կուռքի մասին, ուր միահիւսված են այդ ժանրին մատչելի գրեթէ բոլոր թեմաները՝ մատուցման իրենց կատարելութեամբ: