17-18-րդ դարերում Արևելք են այցելել բազմաթիվ եվրոպացի ճանապարհորդներ, վաճառականներ, հոգևորականներ և միսիոներներ: Նրանք զանազան նպատակներ են հետապնդել՝ ճանաչողական , առևտրական, Եվրոպայի և Արևելքի միջև տնտեսական կապերի ու ճանապարհների հաստատման, ինչպես նաև կաթոլիկ- միսիոներական ցանցի գործունեության միջոցով « հերձվածող » հանրությանը « դարձի » բերելու հեռանկարով: Եվրոպացիների ուղեգրություններում, նկարագրություններում, նամակներում և զեկուցագրերում ծավալուն տեղ է գրավում Նոր Ջուղայի հայկական գաղթօջախին վերաբերվող նյութ, որի մասնակի ուսումնասիրմանն էլ նվիրված է սույն աշխատությունը: Աշխատության եկրորդ ծավալուն մասն իրենց ներկայացնելու է բնագրերի ծանոթագրված թարգմանությունները: Գիրքը նախատեսվում է պատմաբանների և գիտական լայն շրջանակների ընթերցողների համար