Բելոռուս գրող Վասիլ Բիկովը ներկայումս սովետական ամենասիրւած ու ընթերցւող գրողներից է:
Բիկովի ստեղծագործութիւններին բնորոշ է իրադարձութիւնների լարւած ընթացքը, գեղարւեստական ու փիլիսոփայական մեծ ընդհանրացումը: Նրա հերոսներին մենք հանդիպում ենք ռազմաճակատային ճանապարհների վրայ, նրանց կեանքի ամենավճռական պահերին, նրանց հետ անցնում կարճատեւ, բայց մեծ ողբերգութեամբ լի ու հերոսական մի ճանապարհ, ականատէս լինում, թէ ինչպէս են նրանք կարողանում դիմագրաւել հանգամանքներին, անհնարինն անել, պայքարել մինչեւ վերջին շունչը: Բիկովի հերոսները երբէք մեզ անտարբեր չեն թողնում ե գիրք փակելուց յետոյ էլ անջնջելի են մնում մեր յիշողութեան մէջ: Հենց սա էլ նրա վիպակների ներգործող մեծ ուժի ու նրա հերոսների մարդկային ներքին մեծ հմայքի վկայութիւնն է:
«Ապրէինք մինչև լուսաբաց» եւ «Կոթող» վիպակների համար 1974 թւականին գրողին շնորհւեց ՍՍՀՄ պետական մրցանակ: