Աշխատութիւնը նւիրւած է հայագիտութեան և հայոց լեզւի պատմութեան համեմատաբար քիչ ուսումնասիրւած, կարեւոր ու հետաքրքրական օղակներից մէկի՝ V-VII դարերում Հայաստանում ծաւալւած յունաբան դպրոցի պատմա-բանասիրական և լեզւաբանական-քերականագիտական ուսումնասիրութեանը: Աշխատութեան նպատակն է տալ հայ լեզւաբանութեան հնագոյն դիսցիպլինի՝ հայ քերականական տերմինաբանութեան ստեղծման պամութիւնը, այդ տերմիների բառակազմական, իմաստային, քերականական առանձնայատկութիւնների վերլուծութիւնը և նրանց հետագայ տեղաշարժի պատկերը: