Լևոն Գարունյանն ու Երեմ Հարությունյանը տասներկու- տասներեք տարեկան պատանիներ են, «չար» ու ռոմանտիկ : Դիպվածը նրանց գցում է ծանր վիճակի մեջ: Այստեղ երեվում են նրանց լավ հատկությունները՝ տոկունությունը, համառութունը, ընկերասիրությունը, բարոյական մաքրությունը: Իրենց ընկերների ու միլիցիայի լեյտենանտ Բաղրամյանի օգնությամբ նրանք դուրս են գալիս «Մեռած աշխարհից» ու այտեղից հանում մի բան,որը երջանկացնում է հնախույզ պրոֆեսոր Արամ Մեղվաջանյանին: Ով էր ծեր պրոֆեսորը, ովքեր էին «Չղջիկ» ճամբարի հերոսները, որտեղ է «Մեռած աշխարհը» որի ակամա բնակիչներն էին դարձել երկու պատանիները : Այս բոլորի հարցերի պատասխանը հեղինակը տալիս է գրքի առաջին վիպակում: Երկրորդ վիպակը ընթերցողին տեղափոխում է 1920-ական թվականների Երևան,պատմում «Անտեսանելի ստվերներ» խմբի երեք հայրենասեր պատանիներ՝ Քաջ բազուկի, Օգնող ձերքի և իմ դալուկ բարեկամի զարմանալի արկածները
5 փողոցը սոսկ խորհրդանիշ չէ: Ոչ էլ պատահական վայ: Վայրը անուն տալիս մարդկանց,մարդիկ՝ վայրին էություն ևառանձին առանձին դեպքերի ու ճակատագրերի զարգացումով պատմըվածքից- պատմվածք ու վիպակից-վիպակ ամբողջանում է փողոցի հավաքական կերպարը՝ նրա մարդկանգ ընդհանուր ճակատագրով