Գրքում ներկայացւած է Մեսրոպ Մաշտոցի՝ հայ գրերի գիւտով (405 թ.) Աստւածաշնչի գրաւոր թարգմանւելուն յաջորդած ժամանակաշրջանում, հայ պատմիչների և յատկապէս Մովսէս Խորենացու պատմական և հոգևոր հարցերում ուշադրութեան կենտրոնում լինելը: Յատուկ հետազոտւած է Մովսէս Խորենացու «Պատմութիւն Հայոց»-ում պատմական իրադարձութիւնների ու հոգևոր երևոյթների փոխշաղկապւածութիւնը նախաքրիստոնէական ու քրիստոնէական դարաշրջանների արժէքային ամբողջական համակարգում: