Աշխատութեան մէջ հեղինակը, ժամանակակից քերականութեան վէրջին նւաճումների հիման վրայ, քննում է հին հայերէնի ուղիղ խնդիր երկրորդական նախադասութիւնների համակարգում՝ հիմնականում օգտագործելով հինգերորդ դարի, մասանւորապէս Մեսրոպեան շրջանի գրաբաչի հարուստ նիւթը:
Գիրքը կարող է օգտակար լինել բանասիրական ֆակուլտետի ուսանողների եւ հայերէնի բարդ նախադասութեան հարցերով, զբաղւողների համար: