Դաւիթ Անյաղթը հին Հայաստանի խոշորագոյն փիլիսոփան է, 5—6-րդ դարերի հայ փիլիսոփայութեան աշխարհիկ ուղղութեան ականաւոր ներկայացուցիչը: Նա հիմնադիրն է իմացաբանութեան, տրմաբանութեան, աշխարհիկ բարոյագիտուլեան հայ իրականութեան մէջ:
Առաջին անգամ աշխարհաբար թարգմանութեամբ լոյս ընծայող Դաւիթ Անյաղթի երկերի ներկա միհատորեակն ընդգրում է նրա կարևորագոյն աշխատութիւնները՝ «Փիլիսոփայութեան սահմանումները», «Պորփիւրի Ներածութեան», և «Սրիստոտելի Անալիտիկայի մեկնութիւնը»: