Ֆրանսիայի բանւոր դասակարգի XIX դ. յեղափոխական շարժումը հարուստ է հերոսական պայքարի փայլուն էջերով: Այդ էջերից ամենափառաւոր 1871 թ. մարտի 18-ի Փարիզի պրոլետարիատի ապստամբութիւնն էր: Ապստամբած պրոլետարեատը տապալեց բուրժուազիայի դիկտատուրան, գրաւեց քաղաքական իշխանութիւնը և հռչակեց Կոմունա:
Առաջին բանւորական կառավարութիւնը փորձեց աշխատաւորութեանը լրիւ ազատագրել կապիտալի տնտեսական ու քաղաքական ստրկութիւնից: Նա ջախջախեց հին բուրժուական ռազմա-բիւրոկրատական պետական մեքենան և ստեղծեց պրոլետական պետութիւն: Կոմունան դատապարտեց միլիտարիզմը, նւաճողական պատերազմները և գործնականում իրագործեց պրոլետարական ինտերնացիոնալիզմի գաղափարները:
Հերոսական Կոմունայի փորձն ու դասերն ուսումնասիրեցին և ամփոփոեցին մարքսիզմ-լենինիզմի կլասիկները միջազգային բանւորական շարժման համար կատարելով մի շարք կարևոր տեսական ու տակտիկական եզրակացութիւններ: Կոմիւնայի փորձի հիման վրայ նրանք զարգացրին գիտական կոմունիզմի ուսմունքը:
«Երկինքը գրոհող» կոմունաների յեղափոխական աւանդոյթը մինչև հիմա էլ ուսանելի են և օգտագործւում են կապիտալի տիրապետութեան դէմ պայքարում: Փարիզի Կոմունան բուրժուական հասարակարգի կործանման, պրոթետարիատի անխուսափելի յաղթանակի և նոր՝ սոցիալիստական հասարակարգի նախագուշակն է: