«Դրօ» ժողովածուն հայ պատմագրութեան մէջ առաջին փորձն է, որով ընթերցողին է ներկայանում Հայոց Ազատամարտի ռահւիրաններից և պետականութեան հիմնադիրներից մէկը՝ Դրօն (տասնամեակներ անընդմէջ կեղծւած ու նենգափոխւած) խնդիրներ՝ արխիւային նորայայտ վաւերագրի և փաստագրերի օգտագործմամբ դիտարկւել է նորովին: Հիմնարար կերպով է շոշափւել Դրօ-զինւորական գործի հսկայածաւալ և նպատակագիր ազգային գործունէութիւնը, որը որոշակիօրէն, արտացոլւած է թէ Հ. Գէորգեանի ուսումնասիրութեան մէջ, և թէ «Հաւելւածի» բոլոր բաժիններում: