Մենագրութեան մէջ Հեղինակը քննում է Յակոբ Պարոնեանի ստեղծագործութիւնները, նշում նրանց դեմոկրատական-ռեալիստական նպատակասլացութիւնն ու այն դէրը, որ այդ երկերը խաղացել են հայ գրականութիւնը, մասնաւորապէս սատիրական գրականութիւնը զարգացնելու ուղղութեամբ: Մենագրութեան Հեղինակ ը աւելի քանգամանօրէն կանգ է առնում Պարոնեանի խմբագրած պարբերակնների՝ ազգային կեանքում խաղացած կարևոր դէրի վրայ, ինչպէս նաև պատկերում է մեծ երգիծաբանի անցած ուղղին՝ կեանքն ու հասարակական գործունէութիւնը: