Հեղինակը փորձում է ճանաչել մարդու ներաշխարհը՝ բնութեան քնարական ընկալման ներդաշնակութեան հետ: Շատ բանաստեղծութիւններում տեսանելի են նրա տագնապները վաղւայ օրւայ և աշխարհի բախտի նկատմամբ: Մարդկութեան գոյատևման շարժումը ընկալւում է որպէս բարու և գեղեցիկ աւանդում հայերից որդիներին և սրիոյ ու հաւատարմութեան եզրերը լեռներին ապաւինելու մէջ են: