Հեղինակի հանաքների այս ժողովածուն հումորի մի շտեմարան է իր հայրենի Աշտարակի համով բարբառով, դարեդար ամբարւած սրամիտ զրոյցներով, որի հերոսներից մեծ մասն արդէն չկան: Նրանք պարզ, միամիտ շինականներ են, որոնք աշխարհին նայում էին իրենց շիտակ, անկեղծ հոգու պրիզմայով, ինչից էլ ընթերցողի մէջ արթնանում է ինքնաբուխ ու լիաթոք ծիծաղ: