Ուսումնասիրութիւնը նւիրւած է նորագոյն շրջանի հայոց բանաստեղծութեան տաղաչափական քննութեանը: Ընդգրկւող ժամանակաշրջանը ըստ պոէզիայի պատմական զարգացման առանձնայատկութիւնների բաժանւած է եօթ գլուխների, որոնցում քննութեան է ենթարկւում այդ տարիների բանաստեղծական ժառանգութիւնը:
Փորձ է արւում տաղաչափական վերլուծութիւները կատարել չափածոյ խօսքը կազմող բոլոր տարրերի փոխադարձ պայմանաւորւածութեանը բնորոշ համակցական եղանակով: Աշխատութիւնը գրւած է տեսական-պատմական մօտեցմամբ: