Աշխատութիւնը նւիրւած է հայերենի մակբայների, կապերի, շաղկապների, եղանակաւորող բառերի և ձայնարկութիւնների ուսումնասիրմանը: Աշխատութեան ներուծութեան մէջ հեղինակը շարադրում է այն հիմունքները, որոնցով առաջնորդւել է ինքը ենթակայ խօսքի մասերը որոշելիս, դասակարգելիս: Յիւրաքանչիւր խօսքի մաս ներկայացւած է մի առանձին գլուխ և քննւած է համակողմանիօրէն, այն է՝ իւրաքանչիւր խօսքի մասային հատկանիշները, հարաբերակցութիւններն այլ խօսքի մասերի հետ ու տարբերիչ գծերըկազմութիւնը, տեսակներն ու իմաստային նշանակութիւնները:Ուսումնասիրութիւնը կատարւած է գերազանցապէս հայ դասական և ժամանակակից հեղինակների երկերից քաղած փաստական նիւթի հիման վրայ:
Աշխատութիւնը կարող է օգտակար լինել ուսանողների, հայոց լեզւի ուսուցիչների և առհասարակ հայերենի քերականական կառուցւածքն ուսումնասիրողների համար: