Մենագրութեան մէջ լուսաբանւում է հայ իրաւական յուշարձանների (Հայոց կանոնագիրք, Մխիթար Գոշի և Սմբատ Սպարապետի դատաստանագրքեր), կիլիկեան հայկական և այլ օրէնքների նորմերում նախատեսւած հանցագործութիւնների համակարգը և ցոյց է տրւում, որ այդ յուշարձաններն ամբողջական գծերով նախանշում են պետական, կրօնական, գոյքային, զինւորական, անձի դէմ ուղղւած և միւս հանցագործութիւնների հանցակազմերը, բացայայտւում է հետազոտւող օրէնքների դասակարգային բնոյթն և էութիւնը: Իրաւանորմերը քննութեան են առնւում այն նիւթական-տնտեսական և հասարակական-քածաքական գործոնների ու պայմանների ֆոնի վրայ, որոնք ստեղծել ու պայմանաւորել էին դրանց գոյութիւնը:
Աշխատութիւնը շարադրւած է պատմա-համեմատական մեթոդով: Հայ իրաւունքում նախատեսւած քրէական-իրաւական ինստիտուտները և հասկացութիւնները համեմատւում են այլ պետութիւնների իրաւունքների համապատասխան ինստիտուտների ու հասկացութիւնների հետ՝ բացայայտելով այն առանձնայատուկը, ինչով աչքի է ընկնում հայ քրէական իրաւունքը՝ իր պատմական զարգացման ընթացքում:
مرتب سازی درج پیشنهاد خرید پالایش جستجو جستجو در منابع سایر کتابخانه ها
