Աշխատութեան մէջ հետազօտւած է դարասկզբին լոյս տեսած երգիծական «Խաթաբալա» շաբաթաթերթը: Բնութագրերով այն որպէս առաջաւոր դեմոկրատային մարտական օրգան, հեղինակը նրանում տպագրւած քաղաքական-հրապարակախօսական նիւթները արժէքաւորում է ժամանակի հասարակական-քաղաքական շարժման լայն ֆոնդի վրայ:
Աշխատութիւնը ներթայացնում է Արևլեան ծանուցմունք, Կովկաս և Արարատ պարբերականների հանգամանալից պատմութիւնը: Մեծ տեղ է նւիրւած XIX դարի 30-50-ական թթ. Հայ լուսաւորական շարժման հետ կապւած հարցերի քննութեանը:
Առաջին անգամ շրջանառութեան մէջ դրւած արխիւային վավերագրերի միջոցով բացայայտւել է հայ հասարակական հոսանքների ստեղծման նախապատմութիւնը և դրանով իսկ՝ 60-ական թթ. Ծավալւած լրագրային մեծ բանավեճների ակունքները:
Նախատեսւած է մասնագէտների և ընթերցողների լայն շրջանների համար:
Աշխատութեան մէջ քննարկւում են Լիբանանի հայ դեմոկրատական մամուլի ստեղծման և զարգացման հարցերը՝ սկսած 1920-ական թւականներից, երբ Արաբական արևելքի հայ գաղութներում հանդէս են գալիս հայ կումունիստների առաջին խմբերը և հիմնւում տպագիր օրգաններ: Յատուկ քննարկման նիւթ է ծառայում այդ ժամանակաշրջանի երկու օրգանների՝ «ժողովուրդի Ձայն» (1938-1947) և «Մեր նշանաբանն է Յառաջ» (1957-ից մինչև 1961 ) թերթերի գործունէութիւնը, վերլուծւում են ակտուալ նշանակութիւն ունեցող մի շարք պրոբլեմներ: