Աշխատութեան մէջ բացայայտւած են հայ մեծ վիպասան Րաֆֆու պատմավէպերի լեզվական արւեստի և ոճի առանձնահատկութիւնները, հատկապէս այն հանրները , որոնք բնորոշ են Րաֆֆու մեծ դէրը աշխարհաբարի զարգացման գործում, նրա լեզւա-ոճական նորարարութիւնը , որը նպաստեց հայ պատմավէպի , ինչպէս նաև ամբողջ հայ գեղարւեստական արձակի լեզւի հարստացմանը: