Գրքոյկում նորագոյն պատմահնագիտական ու ճարտարապետական նիւթի օգտագործումով ճշտւում և լրացւում է Հայաստանի շինարարական արւեստի՝ իտալական ճարտարապետութեան հետ ունեցած առնչութիւնների խնդիրը, համակողմանի վերլուծում է Լէոնարդօ Դա Վինչիի հայկական վարկածը: Հայ միջնադարեան ճարտարապետութիւնը դիտւում է ոչ թէ ազգային արւեստի սահմաններում, այլ որպէս համաշխարհային արւեստի զարգացման շղթայի անբաժանելի, փոխհարստացնող մի օղակ:
Նախատեսւում է ճարտարապետութեան պատմութեամբ հետաքրքրւողների և ընթերցող լայն շրջանների համար: