Ուսումնասիրութեան առարկան հայկական միջնադարի դրամատիկական բանահիւսութիւնը և թատրոնն են, որոնք վերաբերւում են նաև առաջաւոր Ասիայի վաղ ֆեոդալիզմի դարաշրջանի թատերական մշակոյթին: Ելնելով լեզւական փաստերից ու գրական վկայութիւններից, Հեղինակ ը քննութեան է դնում հայ միջնադարեան թատրոնի ուսումնասիրութեան պատմագեղագիտական, աշխարհայացքին ու բանահիւսական հիմքերը, փորձելով նաև վերակազմել երևոյթի ընդհանուր նկարագիրը, որոշել նրա առանձնայատկութիւնը:
Աշխատութիւնը շոշափում է հայ հին և ժողովրդական դրամայի պատմատիպաբանական և թեմատիկ առնչութիւները: Քննւում են հնագոյն խորհրդապաշտական դրամայի առասպելաբանական և ծիսային արմատները, խորհրդանիշները ու պայմանաձևերը բովանդակային ընդհանրութիւնները, ինչպէս նաև ժողովրդական դրամատիկական խաղերի թեմաներն ու արտաքին նշաները:
Գիրքը նախատեսւած է հին բանահիւսութեան ու գրականութեան խնդիրներով հետաքրքրւող մասնագԷտների, թատերագԷտների և դրամայի տեսութեամբ ու պատմութեամբ զբաղւողների համար: