Աշխատութեան մէջ քնութեան է առնւում հին հայաստանում լայն տարածում գտած Անահիտ դիցուհու պաշտամունքը: Մատենագրական, ազգագրական, հնագիտական նիւթերի հիման վրայ, Հեղինակ ը առաջին անգամ տալիս է պաշտամունքի զարգացման փուլերը՝սկսած նախադարեան համայնական կարգերից մինչև ստրկատիրական ֆուրմացիան, ուր վերջնականապէս ձևաւորւել է այդ պաշտամունքը: Հեղինակ ը հանգամանօրէն կանգ է առնում Անահիտի էութեան և պաշտամունքային ինքնութեան, նրա տօների, պաշտամունքի վայրերի, նրա աղերսի տոտեմիզմի և մայրիշխանութեան հետ: